-
1 vituperatio
vituperātio, ōnis f. [ vitupero I \]1) порицание, поношение, упрёк, укорvituperationem subire C или in vituperationem venire (adduci, cadere) C — навлечь на себя порицание, заслужить упрёки2) недостойное поведение, позор ( vituperationem effugere C)
См. также в других словарях:
MYSTERIA Romana — Ciceroni in Ep. ad Atticum ter memorata, in sui explanatione dudum occupatos tenuêre summos Viros. In ult. l. 5. Quum scies, Romae intercalatum sit nec ne, velim ad me scribascertum, quô die Mysteria futura sint. Sic Ep. 1. l. 6. Faciesque me,… … Hofmann J. Lexicon universale